Nie zawsze zwiększona aktywność ruchowa świadczy o tym schorzeniu. Jeśli jednak małe dziecko wykazuje przy tym tiki i ruchy agresywne (związane np. z nieumiejętnością wysiedzenia na krześle przy posiłku lub, gdy jego aktywność nosi znamię niespokojnej czy nie potrafi połączyć aktywnego wypoczynku ze spokojnymi ruchami) wtedy są to objawy ADHD.
Z pewnością zainteresuje Cię ta oryginalna wiadomość (https://www.reha-kompleks.pl/oferta-zabiegow/swiatlolecznictwo-sollux/) na opisywany temat, więc nie czekaj – kliknij tu i zobacz szczegóły na ten temat!
Dzieci przeżywające to schorzenie już za młodu czują się inni od normalnych rówieśników – odnośnik. Dzieci nadpobudliwe mają problemy z budowaniem charakteru, np. pokory. Wyczekanie na swoją kolei, konkurowanie, mozolna praca, która dopiero po jakimś czasie da efekty – w tych sferach mają trudne, ale możliwe do nadrobienia zaległości.
Praca nad rozjuszonym dzieckiem przynosi skutki, kiedy wspólny model terapii wypracują rodzice i psycholog. Dziecko, które przechodzi terapię przed południem w przedszkolu, rozmawiając z psychologiem i w porze obiadowo-wieczornej w domu, szybciej wyeliminuje niezdrowe nawyki.
U dorosłych sprawa wygląda inaczej. Tutaj ludzie rozumieją genetyczność i często koncentrują się sami jak skrywać i nie dać poznać o swojej nadpobudliwości, braku koncentracji itd. Rozmawiają sami ze sobą, co pozwala wyuczyć własną intuicję i stłumić impulsywność.
Osobom zainteresowanym tym i innymi zagadnieniami psychologicznymi, rekomendujemy witrynę .
